Bismillah…
Allah’ın selamı ve rahmeti üzerinize olsun kıymetli okurlar.Nasip olursa her hafta bendenize ayrılan bu köşede sizlerle hasbihal etmek istiyorum. Gâh gündemin orta yerinden gâh duygu dünyamızın çalkantılı bölgelerinden kısa kısa kesitlerle, köşemizin hakkını verebilmeyi umut ediyorum.
Telaşesine kapıldığımız şu dünya hayatında, yapıp ettiklerimize ve düşündüklerimize dair üzerinde durup irdelememiz icap eden öyle çok şey var ki! Hangi birinden başlasak, bilemedim doğrusu.
Öyle sanıyorum ki; şu sıralar en çok ihtiyacımız olan şey bir nebze durulmak! Sükûnet kavramını, son dönemlerdeki en ehem yitiğimiz olarak ifade etmemizde bir beis olmayacaktır.
Evet, sükuna ermeye ihtiyacımız var. Hem de nasıl…
Başımızı döndüren dünya telaşından sıyrılıp kalbimizin sesini duyabilmek için fırsatlar kollasak…
Yarının derdine yanmayı bırakıp âna odaklansak…
Geçip gitmiş olayların ardına takılıp da bugünü, kendimize ve yakınlarımıza adeta zindan etmesek…
Telefon ve tabletten başımızı kaldırıp sevdiklerimizle daha çok, daha verimli vakit geçirmeye çalışsak…
Sahip olmadığımız ve belki de hiç sahip olamayacağımız (aslında ihtiyaçlarımız arasında da olmayan) şeylere tamah etmeyi bıraksak…
Elimizde ve yanımızda olan(lar)ın kıymetini bilsek…
Rabbimizle irtibatımızı kuvvetlendirmek için her fırsatı değerlendirsek…
Dinimiz ve dünyamız için en güzel, en hayırlı olanı istesek ve bunlara ulaşma adına tüm gayretimizi sarf etsek…
Hâsılı düşünce ve anlam dünyamızda bir parça sükûna ersek, çok güzel olmaz mı sizce de?
Bilhassa doğal afetlerin tüm dünyada bu kadar arttığı ve yüzbinlerin hayatını epey zorlaştırdığı şu zaman diliminde, tefekkür içre bir sükuna; nefes kadar muhtacız.
Bu vesileyle Libya’da selden, Fas’ta depremden etkilenenlere rahmet ve metanet diliyorum.
Öte yandan sosyal medyanın ve sanal alemin kıskacında sıkışmış; ahlaksızlık furyasından etkilenen dimağlara ve ruhlara en acilinden felahlar diliyorum.
Her birimizin kendisi ve yakınları adına, bu mecrayı en verimli bir şekilde kullanmaya muvaffak olması temennilerimle…
