Emin Sabbah
Bir sabah erkenden
Çıkıp geldin ötelerden
Azıcık soğuktu ellerin
Bir telaş sarıyordu hemen
Üstünden geçtiğin yerlerin
Bana da bir şeyler oldu
Yüreğime kasavet doldu
Adını sordum ben de
Cevap bile vermedin
Önce tanımadım
Bilmiyordum kimdin
Solgun tenine baktım
Anladım ki sen ekimdin
Sonra acı acı gülümsedin
Hasat vaktidir dedin
İtiraz etmeye çalıştım
Aldırmadın hiçbir sözüme
Tuttun aynayı yüzüme
Baktım ki çizgi çizgi
Oturdun alnıma ellerime
Devasız dert oldun
Yerleştin bedenime
Demek son istasyonda
Dahil oldun ömrüme
Ellerim ceplerimde
Yaslandım bir çınara
Hal kalmadı dizlerimde
Düşündüm kara kara
Ne çabuk geçti yıllar
Nasıl da tükendi yollar
Dünya için onca emek
Geçip de gitmiş demek
Şimdi hazan benim işte
An be an benzim sararır
Ecel taşıyan her esinti
Yüreğimden yaprak koparır
Ruhum benden umut kesti
Yavaştan gözlerim kararır
Meğer günler değilmiş kısalan
Ömrümdü vakti daralan
Artık sitemin faydası yok
Ölüm hakikatmiş, gerisi yalan
