Tasavvuf, İslam dininin iç veya mistik yüzü olarak tarif edilir. Tasavvuf yolunu benimseyenlere sûfî, ehl-i tasavvuf veya mutasavvıf adı verilmiştir.
Tasavvuf düşüncesi Allah sevgisi (muhabbetullah) ve Allah korkusu (mehâfetullah) temeline dayanmakta, Allah korkusu aynı zamanda Allah’ı sevmekten kaynaklanan bir çekinme olduğu için bu iki kavram birbirini tamamlamaktadır.
Batı’da tasavvuf “kâinatın sırlarını, kanunlarını ve bunların üzerinde tasarruf etme yollarını öğreten akım” anlamında “theosophy” veya herhangi bir dinin derunî, ruhanî yönünü belirten “mistisizm” (mystisisme) şeklinde algılanarak İslâm mistisizmi diye ifade edilmiş, ancak tasavvufla mistisizm arasında belirgin farklar bulunduğunun anlaşılması üzerine “sufizm” kelimesi kullanılmaya başlanmıştır.
Tasavvufla ilgili çok çeşitli tarifler yapılmıştır. Tasavvufun mânevî bir hayat tarzı olarak özelliklerini, Kuran ve Sünnet’le irtibatını, kulun Allah’la ve mâsivâ ile ilişkilerini, kalp temizliği, nefis terbiyesi, güzel ahlâk gibi işlevlerini, sûfînin niteliklerini ve görevlerini belirten bu tariflerin 1000’e kadar çıktığı söylenmektedir.
TASAVVUF'TA ÖNEMLİ İSİMLER
Tasavvufi öğretiler İslam medeniyetinde önemli bir yer tutmaktır. Türk - İslam tarihinde de pek çok mutasavvıf yer almıştır. İşte o isimler...
- Abdal Musa
- Beyazid Bestâmî
- Bişri Hafî
- Mevlana Celâleddîn Rûmî
- Cüneyd Bağdadi
- Hallac-ı Mansur
- Hünkar Hacı Bektaş Veli
- İmâm Gazâlî
- Muhyiddîn İbn Arabî
- Şâh-ı Nakşibendî
- Yunus Emre
- Balım Sultan
- Şeyh Edebali
- Taptuk Emre
- Ebu-l Vefa El Kurdi
